ΑΡΧΙΜΗΔΟΥΣ: Ο ΑΠΟΛΕΣΘΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ

Εγώ ο Αρχιμήδης, φυσικομαθηματικός – αν και ο τίτλος ούτος δεν υπήρξεν εις την εποχήν μου – αναλαμβάνω να εξιστορήσω ένα απολεσθέντα πολιτισμόν, που ανήκει εις εποχήν μακράν πάσης φαντασίας. Τιτλοφορώ το έργον τούτο:

Ο ΑΠΟΛΕΣΘΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΩΝ

Οι αναγνώσται μου δικαίως θα διερωτηθούν: Συ, Αρχιμήδη, πώς είναι δυνατόν να γνωρίζης μίαν εποχήν κατά πολύ μακρυνήν από ό,τι η ιδική σου και να συγκρίνης εκείνην με την σημερινήν εποχήν των αδελφών σου;

Αγαπητοί μου, απαντώ εις τους μη έχοντας την φαντασίαν ανεπτυγμένην, δια να συλλάβουν τα νοήματα του Πνευματικού Κόσμου: Εγώ προϋπήρξα και ήμουν εις εκ των εκλεκτών σοφών της εποχής των Ατλάντων. Όταν, λοιπόν, ολόκληρος η οικουμένη ευρίσκετο εις το σκότος του κτήνους, ήνθιζεν ένας απαράμιλλος πολιτισμός εις μίαν ήπειρον ονομαζομένην “Ατλαντίδα”.

Τεσσαράκοντα πόλεις ευημερούσαι και άπειρα μικρά χωρία απετέλουν τον επίγειον Παράδεισον της περιοχής εκείνης του Κόσμου. Εις μέγας ποταμός την διέσχιζε από την μίαν άκραν εις την άλλην. Όρη πανύψηλα έδιδον την εντύπωσιν τεραστίων κήπων. Γέφυραι αφαντάστου αρχιτεκτονικής καλλονής και πολλά άλλα, τα οποία ο σημερινός σας τεχνικός πολιτισμός θα εθαύμαζεν, υπήρχον εις την μακρυνήν εκείνη ήπειρον.

Ο τροχός ευρέθη πρώτον εις την χώραν των Ατλάντων και πολλά άλλα, των οποίων σεις αγνοείτε την προέλευσίν των. Ο Δαίδαλος, όστις κακώς αναφέρεται ως μυθολογικόν πρόσωπον, ήτο παλαιός γνώστης του πολιτισμού των Ατλάντων. Αν και εγνώριζεν ελάχιστα μυστικά του πολιτισμού μας, όμως επωφελήθη εξ αυτών, χωρίς βεβαίως να δώση εις αυτά μορφήν τελειοποιήσεως. Εβοηθήθη από την διάνοιάν του. Οι Άτλαντες, αγαπητοί μου, ήσαν τόσον προωδευμένοι, ώστε σεις, οι σημερινοί άνθρωποι του 20^ού αιώνος, να ευρίσκεσθε, παρ’ όλην την πρόοδόν σας εις το βαθύ σκότος.

Είχομεν Πανεπιστήμια, τα οποία ωνομάζοντο “Κοινωνικά Ιδρύματα Φωτίσεως”. Θέατρα, τα οποία ωνομάζοντο “Μιμικαί Μορφαί”, ελάμβανον δε μέρος και γυναίκες. Εάν οι αρχαίοι Έλληνες απηγόρευον εις τας γυναίκας να λαμβάνουν μέρος εις τα θεατρικά των έργα, κάτι εγνώριζον, εκ φήμης, από τα ίχνη του πολιτισμού των Ατλάντων, επί της γυναικείας φύσεως.

Πέντε εκ των κυριωτέρων πόλεων έκειντο εις τας όχθας του μεγάλου πλωτού ποταμού, όστις εξεχύνετο εις τον Ατλαντικόν. Και να αναλογισθή τις, πώς τόσα όρη και τοιούτος Παράδεισος μετεβλήθη εις άμμον! Ο ποταμός, τον οποίον αναφέρω, υφίσταται και σήμερον, αλλ’ είναι υπόγειος, εις τεράστιον βάθος.

Επιδρομάς ξένων λαών δεν είχομεν, διότι τα σύνορά μας εφυλάσσοντο δια θανατηφόρων ακτίνων. Το Εμπόριον ήκμαζεν, ως και τα Γράμματα, αι Τέχναι και αι Επιστήμαι. Εν μέγα μέρος του ελληνικού αλφαβήτου, με ολίγας παραλλαγάς, ήτο των Ατλάντων. Είχομεν τριάκοντα τρία γράμματα. Οι αραβικοί αριθμοί ανήκουν εις ημάς, τους Άτλαντας. Εάν σήμερον ευρεθούν συγγράμματα ξένων φυλών, τα οποία υφίστανται, αλλά δεν ήλθον εις φως, θα αποκαλυφθούν και άλλα πολλά εις το ενεργητικόν των Ατλάντων.

Εδοξάζομεν την Θεότητα εις ειδικά Κέντρα. Ταύτα δε διηυθύνοντο από τους Μύστας της εποχής. Ούτοι ήσαν επικοινωνοί και ελάμβανον οδηγίας από ανώτερα Πνευματικά όντα, τα οποία ενεφύσουν εις αυτούς την έμπνευσιν της προόδου εντός της εσωτερικότητός των. Τούτο, όμως, ημφισβήτουν πολλοί εκ των τότε σοφών, πλην εμού, όστις ερευνών την ύλην, δεν είχον χρόνον να ασχοληθώ με κάτι το ανώτερον, χωρίς βεβαίως να γνωρίζω ότι υπήρχεν τοιούτον τι. Τούτο ακριβώς είναι το ελαφρυντικόν μου από τους άλλους της εποχής εκείνης σοφούς.

Έχω εφεύρει τον τεχνιτόν κεραυνόν. Σεις δύνασθε να δημιουργήσετε κεραυνόν, ως είναι ο φυσικός; Πού όμως διέθετον αυτόν; Εις ειδικάς αποθήκας ενεργείας και τον εχρησιμοποίουν εις μηχανικάς συσκευάς, τας οποίας είναι αδύνατον να σας περιγράψω, διότι δεν μου είναι επιτετραμμένον.

Δια τας εξερευνήσεις της γης, είχομεν ειδικούς με ελαφρά μηχανήματα πτήσεως, τελειότατα εις το είδος των. Το καύσιμόν των ήτο μία σύνθεσις χημική, με την οποίαν η ανάπτυξις της πτήσεως εγένετο τετραπλασία από ό,τι είναι η ταχυτέρα σήμερον ιδική σας. Αντιλαμβάνεσθε, ότι δι’ ημάς δεν υπήρχον αποστάσεις. Εξερευνήσαμεν το σημερινόν σας Μεξικόν. Εκεί υπήρχεν άλλος πολιτισμός, αλλά κατά πολύ κατώτερος από άλλους πολιτισμούς, που συνηντήσαμεν εις άλλους τομείς του Κόσμου σας. Ουδείς, εξ όλων αυτών των φυλών ήτο τόσον προωδευμένος όσον οι Άτλαντες. Εάν είς εκ των ιπταμένων μας ετύγχανε να παραμείνη εις εχθρικόν έδαφος, λόγω βλάβης της μηχανής αυτού (σπάνιον συμβάν) ηυτοκτόνει δι’ ενός υγρού αμέσου αποτελεσματικότητος, αφού πρώτον έκαιεν ή κατέστρεφε το μηχάνημά του. Σημειώσατε, και μη το λησμονείτε, ότι η Ατλαντίς υπερέβη εις πολιτισμόν όλους τους μέχρι τούδε εμφανισθέντας πολιτισμούς του πλανήτου σας.

Είπον ολίγα τινά περί των Ατλάντων, άτινα πρώτον θα συμπληρώσω, δια να εξιστορήσω αργότερον την διαδρομήν μου εις την χώραν εκείνην, ήτις θα παραμείνη εις τους ερευνητάς σας σκοτεινή, εις άπαντας τους αιώνας.

Πολλοί εκ των αρχαίων σοφών του ελληνικού Πανθέου, ως και της Αναγεννήσεως και της νεωτέρας σας εποχής, προϋπήρξαν. Έζησαν εις την χώραν των Ατλάντων, ως ο Πυθαγόρας, όστις ήτο μύστης της εποχής του. Ο Σόλων είχε θεσπίσει λαμπρούς νόμους, τους οποίους αργότερον οι Άτλαντες αντικατέστησαν δι’ άλλων ελαστικών νόμων. Άλλος σοφός, αστρονόμος την φοράν αυτήν, ήτο εις γνωστός εις την εποχήν σας, ονόματι Τζορντάνο Μπρούνο, άπιστος προς την Θεότητα. Διά τούτο εις την επανενσάρκωσίν του εξιλεώθη από τας βαναύσους τιμωρίας των ανθρώπων, οίτινες παρενόησαν το έργον του και εθυσίασαν ένα αθώον επιστήμονα.

Αρχιμήδης

ΣΟΛΩΝΟΣ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ

Είπον και άλλοτε, ότι αι δικαστικαί υποθέσεις ήσαν σπανιώταται. Είναι όμως ανάγκη να τονίσω ότι ο δικαστής δεν ήτο άνθρωπος μόνον του νόμου, αλλά και άνθρωπος με βαθείαν την πίστιν του προς τας Αρχάς του Θείου. Θα αναφέρω μίαν μικράν εικόνα, την οποίαν σεις θα παραβάλετε με μίαν άλλην τοιαύτην εις την εποχήν του Σολομώντος. Και τούτο δια να ίδητε οποία διαφορά κρίσεως υπήρχε μεταξύ ενός λεγομένου σοφού ανθρώπου και ενός απλού δικαστικού της εποχής μας.

Η περίπτωσις της εικόνος είναι η ιδία. Μία γυνή υποφέρουσα από υστερισμόν, διότι δεν απέκτα τέκνα, δολίως έκλεψε το βρέφος μιας άλλης γυναικός, η οποία ως μαινάς, διέτρεχε τας οδούς και ανεζήτει το απολεσθέν βρέφος της.

Δεν θα αφηγηθώ, υπό ποίας συνθήκας η δυστυχής μήτηρ ανεύρε το ζητούμενον τέκνον. Αλλ’ η άλλη γυνή ηρνείτο να της το αποδώση. Τότε απεφάσισαν να ζητήσουν την συνδρομήν της δικαιοσύνης και ανεχώρησαν δια την πόλιν όπου ευρίσκετο το μέγαρον του Νόμου. Σημειώσατε παρακαλώ, ότι και αι δύο γυναίκες είχον έλθει από μακρυνήν χώραν της ιδίας Επικρατείας μας, διότι δεν ήσαν ευχαριστημέναι από τη υγρασίαν.

Ο δικαστής ηρώτησε και έμαθεν εξ αυτών των ιδίων ποία ήτο ή διένεξίς των. Εσκέφθη ο δικαστής, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν δυο μητέρες συγχρόνως επί ενός τέκνου· ώστε η μία έπρεπε να ήτο η πραγματική και η άλλη η ψευδής, ή μάλλον η ασθενής. Αλλά πώς θα ηδύνατο να ανακαλύψη την αλήθειαν;

Αποτεινόμενος προς τας δύο γυναίκας είπε τα εξής:

Επειδή είναι δύσκολον να αποφανθή τις υπέρ της Αληθείας και να απονείμη Δικαιοσύνην, αποφασίζω, κατά την ορθότητα της κρίσεως, να παραδώσω το βρέφος εις την περίθαλψιν της Πολιτείας. Ο αγών σας έληξεν. Από τούδε η Πολιτεία είναι η μήτηρ του βρέφους.

Εν τοιαύτη περιπτώσει, είπεν η πρώτη γυνή, η Πολιτεία με εξαναγκάζει να απομακρυνθώ εξ αυτού και δια της αδίκου αποφάσεώς της να στερηθώ του καρπού της κοιλίας μου. Ιδού το αδίκημα της Δικαιοσύνης.

Ερωτηθήσα, η δευτέρα γυνή, τι έχει να είπη, απήντησεν.

Ουδέποτε η Δικαιοσύνη θα έπραττεν αδίκημα τι, εάν εγνώριζε την αλήθειαν. Η απόφασίς σας είναι δικαία, εν τη ακουσία αδικία της περιπτώσεως. Πράξατε τα υπό του νόμου νενομισμένα. Η ζωή μου δεν έχει πλέον νόημα.

Λέγουσα ταύτα, εξήγαγεν εκ του στήθους της εγχειρίδιον και επεχείρησε να βυθίση αυτό εις την καρδίαν της. Συνεκρατήθη πάραυτα από τους φύλακας, ενώ ο δικαστής της απέδιδε το βρέφος. Στραφείς δε προς την πρώτην γυναίκα είπεν:

Ύπαγε εις τον Ναόν της Αληθείας και εκεί, αφού αποβάλης το ένδυμα του ψεύδους, ομολόγησον εις τον ιερέα την πλάνην σου, ίνα επιστρέψης υγιής εις τους κόλπους της οικογενείας μας.

Ουδέν έξοδον επεβλήθη εις την διένεξιν των δύο γυναικών. Η Πολιτεία ενήργησεν ως ώφειλε και συνάμα έδωσε διδαχήν του ιερού της χρέους έναντι της συνειδήσεως. Ως αντιλαμβάνεσθε, η διαφορά της κρίσεως της εποχής του Σολομώντος και της κρίσεως του δικαστού της ιδικής μας εποχής είναι τεραστία.

Μόνοι σας δύνασθε να κρίνετε κατά ποίον τρόπον ερευνάται η Αλήθεια. Όταν δεν δύνασθε να ερευνήσετε αυτήν προτιμώτερον είναι να απομακρινθήτε από τα τεχνάσματα του λόγου και να αναλάβη άλλος την έρευναν.

Σόλων ο Αθηναίος