13 Μαρτίου 1968

ΑΛΚΑΙΟΣ:

Χαιρετώ όλους τους καλούς μου αδελφούς. Τον Λ… συγχωρώ, διότι τον γνωρίζω καλύτερον· δεν θέλει να λείψη από τας επικοινωνίας. Αλλά η φύσις είναι τοιαύτη, ώστε να επιδρά επί της καλλιτερεύσεως της ζωής του κάθε ανθρώπου. Μη λησμονή, ότι η Γη δεν είναι τα άπαν της ζωής!

Μητέρα μου, πάντοτε, όταν ο Πνευματικός Κόσμος σου ομιλεί, συ ευρίσκεσαι εις άλλους κόσμους, και σκέπτεσαι εικόνας μακρυνάς ή φανταστικάς. Δεν πειράζει, αρκεί να ακολουθής την συμβουλήν μου και να μη μεμψιμοιρής διαρκώς.

Η ψυχή, να το γνωρίσετε όλοι σας, όταν ανέλθη εις τους Ουρανούς, χωρίς να κατορθώση εκείνο το οποίον επεδίωκε, με τας στεναχωρίας και τας επικλήσεις σας, δεσμεύεται. Την εξαναγκάζετε να παραμείνη εις επίπεδα της γηίνου σχεδόν ζωής, χωρίς να δύναται να συμμετέχη μετά των αδελφών της εις τα έργα και τας κινήσεις του ζώντος οργανισμού. Και ούτω πιέζεται· δεν ανέρχεται την Κλίμακα της ψυχικής προόδου και πάσχει από την αδυναμίαν της γηίνου θελήσεως των άλλων.

Απεχώρησε μία ψυχή, δια τον ένα ή τον άλλον λόγον· δεηθήτε υπέρ αυτής, χωρίς να ταράξετε την οδόν της. Πράξατε το ιερόν σας χρέος, και τούτο αρκεί. Τότε η ψυχή έχει ευχέρειαν να παρακολουθή τας Διδαχάς των Επουρανίων Διδασκάλων, να αφομοιώνη αυτάς εις το ψυχικόν της σθένος, να ισοσταθμίζη το πνεύμα με την ψυχήν, και να είναι αύτη ελαφρά, ως του Αγγέλου αι πτέρυγες.

Όταν η ψυχή δεν δεσμεύεται από την Γην, επανέρχεται εις τους οικείους της, φανερούται εις αυτούς, ή δίδει σημεία της επιβιώσεώς της, και πολλάκις ακούει ο οικείος την φωνήν της να τον καθοδηγή ή να τον προφυλάσση από την κακήν απόφασιν που έλαβε δια το ένα ή το άλλο ζήτημα.

Διατί δεν το αντιλαμβάνεσθε;

Δεν είναι δύσκολον.

Χαιρετώ τους αγαπητούς μου αδελφούς και φιλώ την λατρευτήν μου μητέρα.

Αλκαίος

20 Νοεμβρίου 1968

Κεφάλαιον 3^ον: ΟΚΝΗΡΟΣ

ΑΛΚΑΙΟΣ:

Η οκνηρία γεννά όλας τας μορφάς της κακίας.

Ο οκνηρός, δυνατόν να μη κινήται, αλλά δεν παύει από του να ομιλή. Και βεβαίως ο λόγος του οδηγεί προς την ενέργειαν του κακού.

Ο οκνηρός έχει το προσόν να πείθη τον αδελφόν του, ότι το Καλόν δεν ευρίσκεται εντός του Δικαίου, αλλά του Αδίκου, με την διαφοράν ότι εμφανίζει τον εαυτόν του ως άνθρωπον χρηστόν.

Αυτό έπραττον και οι αρχαίοι σοφισταί. Ημείβοντο εις βάρος των πολλών και όφελος των ολίγων. Δια τούτο ο ηθικός Σωκράτης εξεμάνη εναντίον αυτών.

Η οκνηρία διαστρέφει το πνεύμα και ενισχύει την πώρωσιν του σκέπετσθαι. Άρα, αποτελεί ισχύν κακής μορφής. Δια τούτο ο Κύριος εδίδασκεν ότι κάθε εργασία, είναι τιμή δια την κάθε οντότητα. Η εργασία απομακρύνει από το πνεύμα την εξάπλωσιν της κακής γνώσεως και περιορίζει τας ιδέας εις χρησίμους, απωθώντας τας αχρήστους.

Οι περισσότεροι από τα κακοποιά στοιχεία είναι άτομα οκνηρά· ζητούν τον εύκολον πλουτισμόν, μη ενδιαφερόμενοι δια τους κινδύνους της ζωής των. “Ή θα ζήσωμεν ανέτως” λέγουν, “ή θα αποθάνωμεν ως αγωνισταί υπέρ της υπάρξεώς μας”. Έχουν και αυτοί οι τύποι δίκαιον από μιας απόψεως. Η άποψις αυτή είναι η αδιαφορία της Αρχής μιας πολιτισμένης Πολιτείας.

Όταν η Πολιτεία δεν ασχολείται με το άτομον, δεν δύναται να λέγη ότι ενδιαφέρει αυτήν το σύνολον. Διότι το σύνολον αποτελείται από τα άτομα, και ουχί αυτά από το σύνολον.

Όταν η χειρ ενός ατόμου πάσχη, το σύνολον του σώματος δύναται να θεραπεύση το σημείον του πάσχοντος;

Εάν όμως θεραπεύσωμεν την χείρα του πάσχοντος, τότε ολόκληρον το σώμα ικανοποιείται και χαίρει δια την ίασίν του.

Το αυτό συμβαίνει, αγαπητοί μου αδελφοί, και εις την κοινωνίαν. Ο οκνηρός προάγεται εις κακοποιόν στοιχείον, διότι τον ώθησεν εις τούτο αυτή αύτη η κοινωνία, ή μάλλον η Πολιτεία. Άρα, το μέγα σφάλμα είναι της Πολιτείας, ήτις δεν μεριμνά δια τα τέκνα αυτής, αλλά δια τον σκοπόν μιας αχρήστου ιδέας, που ενεσφηνώθη εις το πνεύμα της.

Φιλώ την μητέρα μου και την αγάπην μου εις τους αγαπητούς αδελφούς.

Αλκαίος