Τίτλος: Ι. Χρυσοστόμου ΕΠΟΥΡΑΝΙΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ & Γρ. Ναζιανζηνού ΕΠΟΥΡΑΝΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ (Β΄ Έκδοση)

ISBN: 978-960-7874-13-9

Σελίδες: 117

10.00 Τιμή περιλαμβάνει ΦΠΑ

Σύντομη περιγραφή του βιβλίου: ΕΠΟΥΡΑΝΙΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ Ιωάν. Χρυσόστομος – ΕΠΟΥΡΑΝΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Γρηγόρ. Ναζιανζηνός

Η θρησκεία, …ένας μυστηριακός τόπος ανάπαυσης και αγαλλίασης της ψυχής…

Πώς όμως έχει προσεγγιστεί ο τόπος αυτός μέχρι σήμερα;…

Η Ορθοδοξία ένα θέμα πολυγραφημένο, ενώ τα του κλήρου ακόμη περισσότερο… Πόσες αλήθεια είναι οι φορές που ο χώρος αυτός “φιλοξένησε” έννοιες όπως ψυχική ή εσωτερική μόρφωση και κυρίως τις συνδύασε με τον Αόρατο Κόσμο των Ψυχών και το Επουράνιο Βασίλειο;

Ελάχιστες… και ακόμα λιγότερες εκείνες, όπου απαντώνται κείμενα, επιστολές και διδασκαλίες της σχετικής θεματογραφίας από ανώτερους πνευματικούς διδασκάλους…

Η αρμόζουσα συμπεριφορά του κληρικού, ο κλήρος και ο έγγαμος βίος, το αιώνιο και μυστηριακό σύμβολο του Σταυρού, το κοινό όλων των χριστιανικών δογμάτων…

Στο παρόν σύγγραμμα δύο σεβαστές και εξέχουσες προσωπικότητες της ιστορίας του Χριστιανισμού, οι Ιεράρχες Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός καθιστούν γνωστές, σαφείς και κατανοητές τις απόψεις του Πνευματικού Κόσμου αναφορικά με τον κλήρο, τη θρησκεία και τα εκκλησιαστικά θέματα..

Μερικά από τα περιεχόμενα

  • Πως πρέπει να φέρονται οι κληρικοί στους πιστούς
  • Θέλησις, ο άκμων της ψυχής
  • Χρόνος και διάστασις
  • Βούλησις, η αρχή της σωτηρίας
  • Ο Σταυρός, το αίνιγμα του πνεύματος
  • Θεός, ίσον Αρχή και Τέλος
  • Τα πεπρωμένα ουδείς δύναται να γνωρίζη
  • Ο εγωισμός, μάσκα της ψυχής
  • Η καλή αγωγή των τέκνων, στέφανος δάφνης επί της κεφαλής των γονέων
  • Μικρός λέγεται ο έχων μικράν ψυχήν
  • Σωτήρ, ίσον αγάπη προς τον άνθρωπον
  • Μέγας μωρός ο ακολουθών τον συρμόν της εποχής
  • Αι Θρησκείαι διηρημέναι, αποτελούν οντότητα τεμαχισμένην
  • Αι Θρησκείαι διηρημέναι, αποτελούν οντότητα τεμαχισμένην

σεβής, σκοτεινόν πνεμα

Σήμερον ἔχομεν τό θέμα: «Ὁ ἀσεβής, σκοτεινόν πνεῦμα».

Πῶς ὁ ἀσεβής εἶναι σκοτεινόν πνεῦμα, ἀφοῦ ὁμιλεῖ, βαδίζει καί παρασύρει πολλούς μέ τήν ἐπιχειρηματικότητά του πρός αὐτόν;

Ἁπλούστατα: Τό κακόν πνεῦμα ἔχει ἕλξιν ἐπί τῶν γηίνων. Ἕλκει ὡς ὁ μαγνήτης τήν βελόνην καί εἶναι δύσκολον νά ἀποχωρήσῃ κανείς δι’ ἁπλοῦ φυσήματος τήν βελόνην ἀπό τόν μαγνήτην.

Ὁ ἀσεβής δέν πιστεύει εἰς τήν Θεότητα καί ἑπομένως δέν ἔχει ἰδανικά. Ὅταν δέν ἔχῃς ὑψηλά καί ὡραῖα ἰδανικά, τότε δέν εἶσαι τίποτε ἄλλο, ἀπό ἕνα σκοτεινόν πνεῦμα.

Ὅταν εἶσαι ἀσεβής πρός τά Θεῖα, εἶσαι ἀσεβής καί πρός τούς γονεῖς σου· εἶσαι ἀσεβής καί πρός κάθε ἄνθρωπον. Δηλαδή, δέν ἔχεις τίποτε τό φωτεινόν ἐντός τῆς ποταπῆς σου ὑπάρξεως.

Ἀπό ἕναν ἀσεβῆ νά ἀναμένετε κάθε εἴδους ἔγκλημα, ποταπότητα, ὕβριν κ.τ.λ. Διότι ὁ ἀσεβής δέν ἔχει φρένον εἰς τό κύλισμα τοῦ κρημνοῦ του. Ἀργά ἤ γρήγορα, θά γίνῃ θῦμα τοῦ ἑαυτοῦ του.

Καί ἐάν μοί εἴπῃ τίς: «Ἐγώ ὁ ὁποῖος δέν σέβομαι οὐδένα, ἀλλά καί δέν προκαλῶ, διότι ἔχω αὐτήν τήν ἀντίληψιν, ὅτι ὅσον σέβεσαι τόν πλησίον σου, τόσον αὐτός σέ κατατρέχει κρυφίως, διατί τότε νά σέβωμαι αὐτούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἀξίζουν τόν σεβασμόν μου;»

Ἀγαπητέ, τοῦ ἀπαντῶ, ἐάν πράττεις τό καλόν διά νά πληρώνεσαι ἀπό τόν εὐεργετηθέντα, τοῦτο δέν εἶναι καλόν, ἀλλά ὑπολογισμένος σκοπός. Ἐσύ δέν χάνεις τίποτε, ἐάν σέβεσαι τούς ἄλλους. Οἱ ἄλλοι, ἐάν δέν ἐνδιαφέρωνται διά τόν σεβασμόν σου πρός αὐτούς, αὐτούς ἀφορᾷ ἡ κακή αὕτη ἀγωγή. Ὅπως πράττεις τό καλόν διά τό καλόν, οὕτω ὀφείλεις νά σέβεσαι πάντας, διά νά σεβασθῇ ἡ Θεία Πρόνοια τόν πόνον σου καί νά μή περιπέσῃς εἰς τό ἀδιέξοδον τῆς ἀπογνώσεως. Διότι τότε θά ἁμαρτήσῃς δίς!

«Ἡ λέξις ἀσεβής δέν ἔχει τόσην σημασίαν», θά μοί εἴπῃ ὁ σημερινός σοφός. «Ὀλίγον ἤ πολύ ἀσεβοῦμεν ὅλοι, εἴτε πρός τήν Θεότητα εἴτε πρός τόν πλησίον».

Ὡραῖα, τοῦ ἀπαντῶ. Ὁ σπινθήρ, ἐάν περιπέσῃ εἰς τόν ἀχυρῶνα, δέν ἔχει σημασίαν. Ἀλλ’ ἐντός ὀλίγου θά ἴδῃς φλόγας, τάς ὁποίας ἀδύνατον νά σβέσῃς! Εἶδες, καλέ μου ἄνθρωπε (καί ὀνομάζεσαι σοφός), ὅτι περιέπεσες εἰς πλάνην, τήν ὁποίαν οὐδέποτε ἠθέλησες νά παραδεχθῇς; Ἔχασες τόν ἀχυρῶνα καί ἐκ τῶν ὑστέρων μεταμελεῖσαι, διότι δέν ἐσκέφθης. Τώρα πλέον εἶναι ἀργά. Ὕπαγε νά εἴπῃς εἰς τούς συναδέλφους σου, νά μή περιπέσουν εἰς τό ἴδιον σφάλμα, ἵνα ἐξιλεώσῃς τό ἥμισυ τῆς ἁμαρτίας σου.

Καί ὅταν ἕνας σοφός ἀσεβεῖ, τί ἀναμένετε νά κάμουν οἱ ἁπλοί, οἵτινες λέγουν: «Ἀφοῦ οὗτος πράττει οὕτω, διατί ἡμεῖς νά μή ἀκολουθήσωμεν αὐτόν, ὡς μικροί ὀπαδοί τῆς σοφίας του;»

Πόσον κακόν προξενοῦν οἱ φωτισμένοι ἐγκέφαλοι τῶν ἀφωτίστων!

Δυστυχῶς, εἰς τάς μεγάλας θέσεις, ἱεραρχικάς, πολιτικάς, κοινωνικάς καί δημοτικάς, εὑρίσκονται ἀσεβέστατοι, πού μόνον διά τό ἴδιον αὐτῶν συμφέρον φροντίζουν.

Ἡ ἀσέβεια εἶναι φῶς χωρίς καύσιμα. Ἀνάπτει, ἑλκύει τούς ἀφελεῖς καί σβύνει μέ ἀναθυμιάσεις.

Πῶς ἤναψεν τό φῶς;

Ἀπό οὐσίαν λιπαράν καί στιγμιαίαν.

Κακόν, πολύ κακόν, νά εἶσαι ἀσεβής. Ὅταν σέβεσαι τόν πλησίον, βαδίζεις πρός τόν δρόμον τοῦ ὀρθοῦ. Καί οὕτω θά σεβασθῇς καί τήν Θεότητα.

Ἀπό τά κάτω εἶναι ἡ ἀφετηρία τοῦ σεβασμοῦ. Διότι ἐάν εἶναι μόνον διά τά ἄνω, τότε εἶσαι ὑποκριτής. Παίζεις τήν κωμωδίαν τοῦ ἐμπαιγμοῦ πρός τούς πιστούς καί εὐσεβεῖς, διά νά μή χάσῃς τά ἀγαθά, τά ὁποῖα καρποῦσαι ἀδίκως καί παραλόγως.

Μακάριοι οἱ εὐσεβεῖς, διότι αὐτοί ἔχουν τήν καρδίαν καθαράν. Αὐτοί ἔχουν τό προσόν νά ἐφάπτουν εἰς τόν ἑαυτόν των τάς καλάς καί ὠφελίμους καθοδηγήσεις Μας, τόσον ἀπό τήν Γραφήν ὅσον καί ἀπό τά Κείμενα τῆς Νεωτέρας μας Διδαχῆς.

Ἀσεβής, ἴσον ἀπάνθρωπος. Ἀπάνθρωπος, ἴσον μηδενιστής.

Μηδενιστής, ἴσον κακοποιόν στοιχεῖον. Καί τά στοιχεῖα ταῦτα δέν ἔχουν θέσιν εἰς τήν χρηστήν κοινωνίαν, ἀλλ’ οὔτε καί εἰς τό Ἐπουράνιον Βασίλειον. Ἡ θέσις των εἶναι, ὡς μηδενιστῶν, εἰς τό Ἔρεβος, τό ὁποῖον δέν ἔχει τέλος.

Ἀσεβής εἶναι πᾶς ὁ μή ἀναγνωρίζων τόν συνάνθρωπόν του ἴσον πρός αὐτόν. Ἄρα, ἔχει τήν ἰδέαν ὅτι εἶναι κάτι τό ἀνώτερον τοῦ Πλάστου του, τόν ὁποῖον ἀγνοεῖ.

Θά τόν ἀναγνωρίσῃ, ὅταν φθάσῃ εἰς τό Ἐξεταστήριον καί ἐκτυφλωθῇ ἀπό τό Ὑπέρτατον Φῶς τῆς Ἀληθείας, ὁπότε πλέον εἶναι ἀργά. Μόνος του ὡδηγήθη εἰς τήν φυλακήν τοῦ Ἐρέβους!

Ἰδού, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ποῦ ὁδηγεῖ ἡ ἀσέβεια τόν ἄνθρωπον. Ἐστέ σεῖς προσεκτικοί καί ἐπωφεληθεῖτε ἀπό τάς Διδασκαλίας μας, διά νά εὐγνωμονῆτε τόν Κύριον, Ὅστις ἐγκαίρως ἔστειλε τό Φῶς τῆς Ἀληθείας, ἵνα σᾶς φωτίσῃ.

Μακράν πάσης δελεαστικς πληροφορίας

Ἀγαπητοί μου, σήμερον θά ἀναπτύξω τό κεφάλαιον:

«Μακράν πάσης δελεαστικῆς πληροφορίας».

Διατί, ἆρα γε, ὁ ἄνθρωπος νά δελεάζεται ἀπό κάθε πληροφορίαν, ἡ ὁποία τόν ἕλκει;

Διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι περίεργος καί ἔχει τήν γνώμην, ὅτι ἡ πληροφορία, ἥν ἔλαβε, κάτι τό καλόν ὑποκρύπτει πρός εὔνοιαν αὐτοῦ. Οὕτω ὁ ἄνθρωπος χαίρει, χωρίς ὁ ἴδιος νά γνωρίζῃ τό διατί.

Τί εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖον τοῦ παρεκίνησε τήν ἄσκοπον χαράν, ἡ ὁποία δυνατόν νά τόν δυσαρεστήσῃ ἀργότερον; Καί ἡ δυσαρέσκεια θά εἶναι διπλῆ, διότι ἀνέμενεν χαράν καί ἐπληρώθη διά πικρίας.

Διατί νά εἴμεθα τόσον ἀφελεῖς καί νά χαιρώμεθα μέ μίαν ἁπλῆν πληροφορίαν, ἡ ὁποία δυνατόν νά ἱκανοποιῇ μίαν βλέψιν μας, ἐνῶ εἰς τήν πραγματικότητα ὄχι μόνον δέν θά ἱκανοποιήσῃ τήν βλέψιν μας, ἀλλά καί θά μᾶς βλάψῃ εἰς τήν ζωήν;

Μακράν, ἀδελφοί μου, ἀπό πᾶσαν δελεαστικήν πληροφορίαν.

Αἱ πληροφορίαι πολλάκις εἶναι δυσάρεστοι. Ὁ ἄνθρωπος πικραίνεται ὅταν τόν πληροφορήσουν κάτι τό κακόν καί, ἀντ’ αὐτοῦ, μεταβάλλονται ὅλα καί ἀπολαμβάνει ὅ,τι δέν ἤλπισεν, ὁπότε ἡ χαρά του εἶναι διπλῆ. Ἀλλά ἡ πρώτη λύπη ἐδημιούργησεν εἰς αὐτόν τόν ἠθικόν πόνον, ὁ ὁποῖος ἐνήργησεν ἐπί τοῦ ὀργανισμοῦ αὐτοῦ. Καί ναί μέν ἡ χαρά εἶναι μεγάλη, ἀλλά τίς θά θεραπεύσῃ τήν ἀσθένειαν τοῦ ὀργάνου, τό ὁποῖον πάσχει;

Ἰδού διατί λέγω, ὅτι ἀπό πάσης ἀπόψεως αἱ πληροφορίαι εἶναι λόγοι μακράν τῆς ἀληθοῦς των πράξεως. Διά τοῦτο ὑμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ὀφείλετε νά μή λαμβάνετε ὑπ’ ὄψιν τάς πληροφορίας καί νά ἐλπίζετε ὅτι ὁ Κύριος θά ἐπέμβῃ ἐκεῖ ὅπου κρίνῃ καλόν. Μέ τήν σκέψιν αὐτήν μένετε μακράν τῶν πληροφοριῶν.

Ἔχετε πολλά τοιαῦτα παραδείγματα ἀπό τόν τελευταῖον πόλεμον.

Πόσας ὑποσχέσεις καί χρηστούς λόγους ἠκούσατε; Τί ὅμως ἀπολαύσατε; Τήν πικρίαν.

Ἐάν, ὅμως, δέν ἐδίδατε σημασίαν εἰς τάς ὑποσχέσεις καί εἰς τούς χρηστούς λόγους, θά εἶσθο ἀμέριμνοι καί δέν θά ἐπληρώνατε τά ὀφέλη τῶν ἄλλων μέ τό ἰδικόν σας αἷμα.

Τό ἴδιον καί σήμερον: Ὑποσχέσεις καί λόγοι ἐκφωνοῦνται ἀπό τά δύο ἄκρα. Καί οἱ δύο ψεύδονται, διότι παρακινοῦνται ἀπό συμφέροντα ὀλιγαρχικά καί οὐχί ἐθνικά, ὡς ὁ πολύς κόσμος νομίζει. Μακράν ὅλοι σας ἀπό τάς σάλπιγγας τοῦ μοχθηροῦ των σκοποῦ.

Οἱ ὀλίγοι δέν εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κανονίζουν τάς τύχας τῶν λαῶν, ἀλλά ὁ λαός εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θά κανονίσῃ τήν τύχην τῶν πολλῶν.

Ἔκρουσαν αἱ σάλπιγγες τῶν Οὐρανῶν πρός ὑποστήριξιν τῶν πολλῶν ἔναντι τῶν ὀλίγων καί φωνή ἠκούσθη ἐξ Οὐρανοῦ: «Μακράν πάσης δελεαστικῆς πληροφορίας».

Βάρος 245 g
Διαστάσεις 205 × 140 × 11 mm

Scroll to top